Keşke hep çocuk kalsaydık da,
En büyük yaramız dizimizde ki yara olsaydı.
Ve sen sonunda bir gün çıkar gelirsin diye,
Çok şeyin adı küçük yazıldı.
Bir filmde görmüştüm;
İnsanlar birbirini gerçekten seviyordu...
O kadar güzel unutmuştun ki beni,
Hatırlatmaya kıyamadım.
Hayatta gözyaşlarımı hakedecek bir insan görmedim
Ya benim gözyaşlarım gereksiz,
Ya da uğruna gözyaşı döktüğüm insanlar değersiz.
Gir diyorsun da
Olmuyor işte git demekle,
Her şeye rağmen gidemiyor insan.
Ben de sana "Sev" diyorum mesela.
Sevebiliyor musun ?
Yavaşça kalemin kulağına
eğilip dedim ki:
Bir daha onun adını yazarsan,
seni de kırarım...
Öyle uzaktan seviyorum seni,
Yanaklarına sızan iki damla yaşını silmeden,
En çılgın kahkahalarına ortak olmadan,
En sevdiğin şarkıyı beraber mırıldanmadan.
Öyle uzaktan seviyorum seni.
Rastgele yürürken aklına geleyim
Sızlasın için.
Asıl acı anlattıklarımız değil,
Anlatamadıklarımız.
Asıl acı, bize anlatılamayacak kadar,
Büyük acılar yaşatmış insanlara
Gönül vermiş olmamız.
Baktım sana kızgın değilim,
kırgın değilim,
kısacası artık ben sana
"Hiçbirşey" değilim.
Uçmak için kuş olmak gerekmiyor,
Küçük sevinçler olsun yeter.
Kim istemez mutlu olmayı
Ama mutsuzluğa da var mısın?
Dokunulmasa da, görülmesede
Kalpte yer verilir bazısına. Nedensiz.
O sana küçük bir umut verdi,
Sen ise ona herşeyini verdin.
Belki o herşeye değecek kadar değerli senin için,
Ama sende onun için kendini hiç edecek kadar değersiz değilsin.
Biliyorum sana giden yollar kapalı.
Üstelik sende hiç bir zaman sevmedin beni.
Cemal SÜREYA
Wikipedia --> Cemal Süreya
